E.7.20-21: Skylla i Charybda
[7,20] Następnie [Odyseusz] dotarł do rozstaju szlaków. Po jednej stronie miał Błądzące Skały [Plankty; Πλαγκταί πέτραι – Planktaí pétrai], po drugiej zaś dwie potężne urwiste skały. Na jednym z nich siedziała Skylla, córka Krataiidy i †Trienosa albo Forkysa, o twarzy i piersiach kobiety, po bokach zaś mająca sześć psich głów i dwanaście łap. [7,21] Na drugiej {urwistej skale} siedziała Charybda, która trzy razy dziennie wciągała wodę, a potem z powrotem ją wypuszczała. Pouczony przez Kirke [Odyseusz] pilnie uważał, by nie zbliżyć się do Błądzących [Πλαγκταί – Planktaí]. Przepływając zaś obok urwistej skały Skylli, stanął na rufie w pełnym uzbrojeniu. Gdy Skylla się pojawiła, porwała sześciu jego towarzyszy i pożarła ich.