[1,101] Złożywszy w ofierze dwa byki, [Melampus] rozdzielił ich mięso na części i wezwał ptaki wróżebne. Kiedy pojawił się sęp, dowiedział się od niego, że Fylakos kastrował niegdyś barany [1,102] Dowiedziawszy się tego od sępa, Melampus znalazł nóż, zeskrobał z niego rdzę i przez dziesięć dni podawał Ifiklosowi do picia [sporządzony z niej napój]. I urodził się [Ifiklosowi] syn Podarkes.
opowieść Apollodora wydaje się złagodzoną wersją mitu, ponieważ Ferekydes (F33) pisał o ojcu podążającym za synem z nożem, ‘bo widział, że ten dopuścił się czegoś niezwykłego’ (διὰ τὸ ἰδεῖν αὐτὸν ἄτοπόν τι ποιοῦντα; Dräger [2005: 419] uważa, że mogło chodzić o masturbację), a efektem zdarzenia była impotencja Ifiklosa.
przykład magii sympatycznej, zakładającej, że rzeczy, które kiedyś stykały się ze sobą, nadal oddziałują na siebie, nawet wtedy, gdy je rozdzielono. To, co zaszkodziło, może zatem także wyleczyć: tu mowa o nożu i pojawieniu się objawów „choroby”. Podobna historia – wskazująca na rolę narzędzia, które „zadało ranę” (fizyczną lub psychiczną), w późniejszym leczeniu – dotyczyła Telefosa i włóczni Achillesa (E.3,20).
wraz ze swym bardziej znanym bratem Protesilaosem wyruszy później pod Troję i zginie z ręki Penthesilei (Hyginus, Fab. 97,12).