zob. Homer (Od. 10,80–132), Hyginus (Fab. 125,7), Owidiusz (Met. 14,233–244).

burze i sztormy zsyłane przez bogów gnały Odyseusza po wodach oblewających najdziwniejsze krainy. Z jednej strony to typowe wówczas, fantastyczne „morskie opowieści”, z drugiej jednak zwraca się uwagę, że Odyseusz powracający z wojny, w czasie której pewne normy cywilizacyjne uległy zawieszeniu, do domu (a zatem ponownie do cywilizowanego świata) poznawał świat reprezentujący wszystko to, co było pogwałceniem norm społecznych i kulturowych, obowiązujących na Itace (ludożercy, Lotofagowie, Cyklopowie nieuznający bogów ani prawa gościnności, samodzielne kobiety – Kirke).

podobnie w Argo rzucał kamieniami Talos (1,141), a w okręty Odyseusza – Polifem (E.7,9).