Spis Treści

Epitomy
Spis Treści

Epitomy

Apd. 3.88-89:

[3,88] Gdy później z jego powodu ziemia przestała dawać plony, bóg ustami wyroczni nakazał mu udać się do Acheloosa, aby ten ponownie go †oczyścił. Najpierw udał się do Kalydonu i gościł u Ojneusa, a następnie przybył do Thesprotów, ale został przepędzony z ich terytorium. W końcu dotarł do źródeł rzeki Acheloos, został oczyszczony i pojął za żonę Kallirroe, córkę [boga-rzeki]. Osiedlił się tam, gdzie [rzeka] Acheloos naniosła ziemię. [3,89] Później jednak Kallirroe zapragnęła naszyjnika oraz peplosu i powiedziała, że jeśli ich nie otrzyma, nie będzie z nim mieszkała. Alkmajon udał się zatem do Psofidy i oznajmił Fegeusowi, że przepowiedziano mu, iż odzyska zmysły, gdy naszyjnik i peplos zaniesie do Delf i złoży w darze.

tekst zepsuty, ale jesteśmy w stanie odczytać sens. Z wielu propozycji poprawek wybieramy emendację Frazera (1921: ad loc.), który zasugerował ją w aparacie do swego wydania w miejsce obecnego w rękopisach †διαλαμβάνειν, które w tekście głównym pozostawił Wagner.

zob. Tukidydes (2,102). Wedle przepowiedni Alkmajon miał się osiedlić na ziemi, na którą nie padł jeszcze promień słońca w momencie, kiedy dopuszczał się zabójstwa matki, a taką ziemią były tereny napływowe u ujścia rzeki.

Acheloos, podobnie jak wcześniej np. Nil, raz jest przedstawiany jako rzeka, raz jako bóg rzeki. Imię jego córki, Kallirroe (‘O Pięknych Nurtach’), także miało związek z wodą.

być może taka realna przepowiednia istniała w innych wersjach mitu, na co wskazywałoby także ostateczne ofiarowanie przedmiotów Apollonowi, bo w dziele Apollodora Alkmajon wymyślił ją jako pretekst (zob. Efor, FGrHist 70 F96; niżej, 3,92).

najwyraźniej ze względu na nieczystość Alkmajona jako matkobójcy.

zaraza lub nieurodzaj jako skutek przewin; zob. Sofokles (OT 22nn.), Hyginus (Fab. 67,6: Edyp), niżej, 3,159 (Pelops).

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie