[3,115] Pasąc je, Hermes sporządził syringę i na niej to sobie przygrywał. Apollon zapragnął i tego instrumentu, zaoferował mu więc złotą laskę, której używał, gdy wypasał swe stada. [Hermes] jednak w zamian za syringę chciał nie tylko dostać laskę, ale i posiąść umiejętność wieszczenia. Oddał [instrument] i nauczył się wróżenia za pomocą kamyków. Zeus zaś uczynił go heroldem swoim oraz bogów Podziemia.
zob. Homer (Il. 1,84; 5,29; Od. 24,1–5) oraz niżej, E.3,30.
Hermes pragnął poznać całą sztukę wieszczą, ale w ramach ustępstw ze strony starszego brata wyuczył się tylko jej pomniejszej specjalności. W Hymnie (4,552–565) owa sztuka wróżenia była związana z mieszkającymi na Parnasie „trzema skrzydlatymi siostrami” (Ferekydes, F49; Filochoros, FGrHist 328 F195), zresztą podczas wykopalisk znaleziono w Grocie Korykejskiej na stokach Parnasu ogromne ilości astragali (ἀστράγαλοι [astrágaloi]), czyli kości służących do wróżenia, bo kleromancja (‘losowe wróżenie z układu rzuconych np. kości’) była w Delfach alternatywą dla korzystania z trudno dostępnej i kosztownej wyroczni Apollona.
w Hymnie homeryckim brak przekazania syringi Apollonowi, ale tekst zawiera lukę po wersie 526. Syringa była instrumentem (m.in. pasterskim) złożonym z wielu, różnej długości piszczałek.