Spis Treści

Epitomy
Spis Treści

Epitomy

Apd. 1.69-71:

[1,69] Kiedy wszyscy przybyli, Ojneus podejmował ich gościną przez dziewięć dni. Dziesiątego dnia Kefeus, Ankajos i jeszcze inni uznali, że uwłaczają ich godności łowy, w których uczestniczy kobieta, jednak Meleager zmusił ich do udziału w polowaniu z [Atalantą], ponieważ choć miał za żonę Kleopatrę, córkę Idasa i Marpessy, pragnął potomstwa także z Atalantą. [1,70] Gdy otoczyli dzika, zwierzę zabiło Pylosa i Ankajosa, a Peleus niechcący ugodził włócznią i zabił Eurytiona. Pierwsza trafiła strzałą w grzbiet dzika Atalanta, drugi – Amfiaraos, który trafił w oko. Meleager zadał mu cios w miejsce między żebrami i zabił, a zdjąwszy zeń skórę, podarował ją Atalancie. [1,71] Jednak synowie Thestiosa uważali, że byłoby zniewagą, gdyby to kobieta w obecności tylu mężów dostała nagrodę za męstwo [na polowaniu], i zabrali jej skórę, twierdząc, że należy im się z racji związków rodzinnych, skoro Meleager postanowił jej nie brać. {1,8,3} Rozgniewany Meleager zabił synów Thestiosa, a skórę [ponownie] przekazał Atalancie.

synowie Thestiosa byli wujami Meleagra.

zostanie z tej zbrodni oczyszczony przez Akastosa (3,163).

gościnność i biesiadowanie, podobnie jak polowanie i wojna, to stałe elementy zarówno rzeczywistości mitycznej, jak i historycznych realiów greckiego świata.

w mitach żonaci herosi mogli mieć kontakty z wieloma kobietami, szczególnie w trakcie wypraw wojennych. Punktem odniesienia był również Zeus, który mimo małżeństwa z Herą doczekał się wielu dzieci ze związków pozamałżeńskich. Według Diodora Sycylijskiego (4,34,4) Meleager po prostu zakochał się w Atalancie.

zob. wyżej, przyp. 43, oraz Dräger (2005: 406). Egius, wbrew rękopisom (πύλος [pýlos]) proponował tu imię: Ὑλεύς [Hyleús], co przyjął także Wagner, którego wersji tutaj nie honorujemy, pozostając przy lekcji manuskryptów.

pierwsze trafienie w grzbiet najwyraźniej nie wyrządziło dzikowi krzywdy. Cios w oko był bolesny, ale chyba niegłęboki, bo grot musiał się zatrzymać na kościach czaszki. Z kolei miejsce, w które ugodził zwierzę Meleager, sprawia w przekładzie kłopot: grecki termin κενεών [keneón] odnosi się do czułej wklęsłości między żebrami a biodrem człowieka, gdzie łatwo wbić ostre narzędzie. Dzik zresztą nie poniósł śmierci natychmiast, jako że Meleager nie uderzył w serce czy dobrze osłaniany kośćmi czaszki mózg, ale – raniony w narządy wewnętrzne – powoli się wykrwawił.

paradoks widoczny już na poziomie języka, bo kobieta wykazuje się „męstwem”, czyli wkracza w sferę zarezerwowaną dla innej płci.

łup powinien przypaść Meleagrowi, który zabił zwierzę.

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie