o pochodzeniu nazwy wyspy zob. niżej, 3,4.

tj. Sthenelosowi i Alkajosowi (2,100).

o Proteusie zob. niżej, E.6,30. W eposie Nonnosa (21,289) Proteus wyprawiał się z Egiptu do Tracji, poślubiał tam nimfę Torone (Scholia do „Aleksandry” Lykofrona 115–116) i został władcą miasta Torone. Jednak jego synowie ze związku z nimfą byli tak brutalni, że Proteus poprosił swego ojca, Posejdona, o zabranie go z powrotem do Egiptu (Scholia… 124).

Herakles stoczył je także z: Eryksem (2,111), Antajosem (2,115), Menojtesem (2,125), Acheloosem (2,148). Każde spotkanie herosa z władcami dalekich ziem i istotami na wpół boskimi czy wpół zwierzęcymi to próba sił i męstwa, bo nawet jeśli owe zapasy sugerowały sportowego ducha rywalizacji, to – inaczej niż na igrzyskach (2,141) – rezultatem starcia zawsze była śmierć jednego z przeciwników.