zob. Ajthiopida (arg. [s. 68,14]), Diktys Kreteńczyk (4,6), Kwintus ze Smyrny (Posthom. 2). Walka Memnona (podobnie jak Achilles syna bogini i – jak on – wyposażonego w broń sporządzoną przez Hefajstosa) z Achillesem była popularnym tematem ikonografii (Pauzaniasz 3,18,12: tron w Amyklach; 5,19,1: skrzynia Kypselosa; 5,22,2: posągi herosów w Olimpii).

18]). Zbroję i broń Achillesa wykonał bóg (Hefajstos), dlatego byłyby cenną zdobyczą dla wrogów.

zob. Ajthiopida (arg. [s. 69,16–17]). Mowa o pojedynku syna Telamona z Glaukosem, władcą Lykijczyków (E.3,35).

tj. syna Nestora (wyżej, 1,94); zob. Homer (Od. 4,187–188).

zob. Homer (Il. 22,359–360), Ajthiopida (arg. [s. 69,15–16]), Wergiliusz (Aen. 6,56–58), Hyginus (Fab. 107,1), Kwintus ze Smyrny (Posthom. 3,26–387). W większości wersji Achillesa zabijali Apollon i Aleksander/Parys, sam Parys lub Apollon pod postacią Parysa. Wedle innej tradycji (Diktys Kreteńczyk 4,10nn.; Hyginus, Fab. 110; Serwiusz, in Aen. 6,57) Achilles zakochał się w Polyksenie (E.5,23) i zginął w zasadzce w świątyni Apollona Thymbrajskiego, gdy negocjował warunki poślubienia córki Priama. Owa „kostka” (σφυρόν [sfyrón]) to tzw. pięta Achillesa, jedyna śmiertelna część ciała herosa (3,171; Hyginus, Fab. 107,1; Stacjusz, Achill. 1,26–27). W anatomii współczesnej istnieje termin ‘ścięgno Achillesa’ (łac. tendo Achillis), odnoszące się do największego ścięgna w organizmie człowieka.