Apd. 3.214-215:
[3,214] [Labirynt] wzniósł Dedal, syn Eupalamosa, syna Metiona, i Alkippe. Był on najznamienitszym budowniczym i pierwszym twórcą posągów. Uciekł zaś z Aten po tym, jak zrzucił z akropoli Talosa, syna swej siostry {Perdiks}. [Talos] był jego uczniem i [Dedal] obawiał się, że [młodzieniec] przewyższy go swymi wrodzonymi zdolnościami – wynalazł oto bowiem „szczękę węża” i za jej pomocą rozcinał drewno na cienkie kawałki. [3,215] Gdy odkryto zwłoki, Dedal stanął przed sądem na Wzgórzu Aresa [Areopagu; Ἄρειος πάγος – Áreios págos] i został uznany za winnego, po czym uciekł do Minosa. {Na [Krecie], gdy Pasifae zakochała się w byku zesłanym przez Posejdona, skonstruował dla niej drewnianą krowę. Zbudował także Labirynt, do którego Ateńczycy co roku wysyłali na żer Minotaurowi siedmiu młodzieńców i tyle samo dziewcząt.}