Spis Treści

Epitomy

Spis Treści

Epitomy

Poprzedni Następny

Apd. 3.209-210: Androgeos, syn Minosa, ginie na attyckiej ziemi (mity ateńskie)

[3,209] Sam zaś udał się do Aten i tam świętował agon panathenajski, w którym wszystkich pokonał Androgeos, syn Minosa. Ajgeus wysłał go przeciwko bykowi maratońskiemu, a ten zabił [Androgeosa]. Niektórzy jednak mówią, że [Androgeos] wyprawił się do Teb na zawody zorganizowane ku czci Lajosa i został po drodze zabity z zawiści przez współzawodników, którzy tam zastawili na niego pułapkę. [3,210] Gdy doniesiono Minosowi o jego śmierci, akurat składał on na Paros ofiarę Charytom. Zerwał [wtedy] z głowy wieniec, uciszył aulos, ale dokończył ofiary. Dlatego jeszcze dzisiaj na Paros składa się ofiarę Charytom bez aulosów i wieńców.

zob. wyżej, 3,190; przyp. 315.

zob. Pauzaniasz (1,27,10). Byk maratoński to zwierzę, które Posejdon zesłał na życzenie Minosa, dzięki czemu ten został władcą Krety. Mimo obietnicy władca nie złożył byka w ofierze Posejdonowi (3,8–11), ale odesłał go na kreteńskie pastwiska. Za karę żona Minosa, Pasifae, spłodziła ze związku z bykiem potwornego Minotaura (3,215). O pokonaniu byka ‒ ten dzięki interwencji Heraklesa trafił do Attyki ‒ przez Tezeusza zob. niżej, E.1,5.

wyspę Paros zamieszkiwali synowie Minosa (2,99). O Charytach zob. wyżej, 1,13; przyp. 9.

związane z pogrzebem władcy, tak jak te ku czci Peliasa (3,106. 164) czy Patroklosa (Homer, Il. 23).

zob. Diodor Sycylijski (4,60,4–5), Plutarch (Thes. 15,1), Pauzaniasz (1,27,10).

zarówno wieniec, jak i aulos były ważną częścią typowego obrzędu ofiarnego, a zatem opowieść podawała wyjaśnienie początków (czyli tzw. ajtion – αἴτιον) niezwykłego (bez wieńców i aulosu) obrzędu na Paros (podobny przypadek zob. wyżej, 1,139).

według Serwiusza (in Aen. 6,14) wywodzili się oni z Aten i Megary (którą władał Nisos, brat Ajgeusa). Hyginus (Fab. 41,1) twierdził, że Androgeos zginął podczas wojny, jaką Minos toczył z Atenami.

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie