Apd. 3.105-106: Atalanta, potomkini Pelasgosa w ósmym pokoleniu, i konkurent do jej ręki, Melanion, który rzucał za siebie złote jabłka (mity arkadyjskie)
[3,105] {3,9,2} Lykurgos i Kleofyle albo Eurynome mieli [synów]: Ankajosa, Epochosa, Amfidamasa i Jasosa, Amfidamas zaś – Melaniona i córkę Antimache, którą poślubił Eurystheus. Jasos miał z Klymene, córką Minyasa, Atalantę. Jej ojciec pragnął synów i dlatego ją porzucił, często przychodziła jednak do niej niedźwiedzica i karmiła własnym mlekiem, aż [dziewczynkę] znaleźli myśliwi i oni ją wychowywali. [3,106] Dorosła już Atalanta pozostawała dziewicą i uzbrojona, polowała wśród leśnych pustkowi. Próbowały zniewolić ją Centaury, Rojkos i Hylajos, ale zastrzeliła ich obu z łuku. Przybyła także wraz z najlepszymi wojownikami na łowy na dzika kalidońskiego, a w zawodach ku czci Peliasa stoczyła walkę zapaśniczą z Peleusem i zwyciężyła.