historyk z IV w. p.n.e., autor dzieła Θετταλικά ([Thettaliká] – ‘Dzieje Thessalii’; zob. Athenajos 6,85 [264a]).

zob. Homer (Il. 9,483–484).

z któregoś z wcześniejszych małżeństw Peleusa (3,163. 168). Była więc przyrodnią siostrą Achillesa.

uczestniczył on w wyprawie Argonautów (1,112). Według Hezjoda (frg. 212a) był bratem Peleusa, a zatem stryjem Achillesa.

o roli Fojniksa (jako wychowawcy) u boku Achillesa zob. Homer (Il. 9,485–495; E.4,3). O Amyntorze zob. wyżej, 2,155 (śmierć z ręki Heraklesa).

ten najbliższy przyjaciel Achillesa pojawił się wcześniej (3,131) jako zalotnik Heleny.

zob. Homer (Il. 23,84–90), Ferekydes (F65), Hellanikos (F145).

o medycznych umiejętnościach Chejrona zob. Homer (Il. 11,832) oraz wyżej, 3,119. O tym epizodzie jako znanym motywie mitycznym wspominał Propercjusz (2,1,60).

zob. Homer (Il. 11,764–803; 23,84–90).

w Iliadzie Homera (Il. 9,447–495) brak wątku oślepienia, pojawia się natomiast przekleństwo rzucone przez ojca i ucieczka Fojniksa z więzienia. Jak mówił sam heros, było to skutkiem uwiedzenia przez niego nałożnicy ojca na prośbę matki, prawowitej małżonki Amyntora. Motyw oślepienia mógł się pojawić w tragedii Eurypidesa Fojniks (Phx., frg. 803a–818).

zob. Ajschylos (frg. 134) oraz wyżej, przyp. 72. Brak tego wątku w eposie Homerowym, gdzie (Il. 11,787) Patroklos jest zresztą starszy od Achillesa.

Heyne zakładał tutaj lukę w rękopisie, z czym zgadzają się wszyscy wydawcy. Dräger (2005: 588) zwraca jednak słusznie uwagę, że mitograf nie ma tu już nic do dodania, a dzieje wojny trojańskiej zostaną przedstawione w dalszej części, po mitach ateńskich (E.3–6). Wrażenie, że opowieść się urywa, można odnieść także w innych miejscach 3. księgi (np. 3,109–110. 155–156).