Spis Treści

Epitomy
Spis Treści

Epitomy

Apd. 3.186-187: Kranaos, zrodzony z ziemi, następca Kekropsa (mity ateńskie)

[3,186] {3,14,5} Po śmierci Kekropsa ‹władzę objął› Kranaos, który był zrodzony z ziemi. Powiada się, że to za jego [panowania] doszło do Deukalionowego potopu. Poślubiwszy Pedias z Lacedemonu, córkę Mynesa, miał z nią Kranae, Kranajchme i Atthis, która zmarła za młodu, i Kranaos od jej imienia nazwał kraj Atthidą [nom. Ἀτθίς, acc. Ἀτθίδα – Atthís, Atthída]. [3,187] {3,14,6} Wypędziwszy Kranaosa władzę przejął Amfiktyon. Niektórzy twierdzą, że to syn Deukaliona, inni, że był zrodzony z ziemi.

podobnie zatem jak poprzednicy: Kekrops (3,177) i Kranaos (3,186). Źródła tej informacji Apollodora nie znamy.

forma „Mynesa” to poprawka Bekkera, bowiem rękopisy przekazują: „Menysa” (μήνυτος). Z kolei w Wędrówce po Helladzie Pauzaniasza (3,1,1) znajdujemy „Mylesa” (Μύλης; także 3,20,2: Myles wynajduje mąkę).

zob. Pauzaniasz (10,8,1) oraz wyżej, 1,49.

zob. Pauzaniasz (1,2,6). Wyżej (3,180) słyszeliśmy, że jedyny syn Kekropsa, Erysichthon, umarł bezpotomnie. Cechą charakterystyczną mitów ateńskich jest podkreślanie „autochtoniczności” władców (i lokalności mieszkańców) tej krainy, a wątek nie pojawiał się tylko w wypadku pierwszego mieszkańca / władcy, ale powracał także w kolejnych pokoleniach. W mitach trojańskich to samo zjawisko zaznaczano poprzez kolejne związki genealogiczne z rzekami w Troadzie (3,146). Por. też wyżej, przyp. 95.

potop był, poza heroicznymi wyprawami czy polowaniem na dzika kalidońskiego, jednym ze zdarzeń umożliwiających synchronizację rozmaitych lokalnych grup mitów (3,99). W ateńskiej wersji (Marmor Parium, FGrHist 239 A4–7) Deukalion na czas potopu uciekł z Parnasu do Aten (rządzonych przez Kranaosa) i pokazywano tu nawet jego grób (Pauzaniasz 1,18,8).

według Pauzaniasza (1,2,6) Amfiktyon był zięciem Kranaosa.

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie