Apd. 3.183-185: Za sprawą gniewu Afrodyty (nie oddawała jej bowiem czci) zakochała się ona w swym ojcu. Mając za wspólniczkę piastunkę, wchodziła przez dwanaście nocy do jego łoża, a on nie wiedział, że obcuje z własną córką.
[3,184] Kiedy jednak zrozumiał, dobył miecza i ścigał ją. Gdy już ją chwytał, [dziewczyna] uprosiła bogów, by uczynili ją niewidzialną. Bogowie zlitowali się nad nią i zamienili w drzewo zwane „smyrną” [σμύρνα]. Dziesięć miesięcy później drzewo pękło i urodził się chłopiec o imieniu Adonis. Ze względu na jego urodę Afrodyta, w tajemnicy przed bogami, ukryła niemowlę w skrzyni i powierzyła Persefonie. [3,185] Kiedy ta ujrzała chłopca, nie chciała go oddać. [Aby rozstrzygnąć] spór, który się przed nim toczył, Zeus podzielił rok na trzy części i ustalił, że jedną część Adonis będzie miał dla siebie, jedną będzie spędzał z Persefoną i jedną z Afrodytą. Lecz Adonis także swoją część przyznał Afrodycie. Później podczas polowania został zraniony przez dzika i zmarł.