[3,60] {3,6,2} Amfiaraos, syn Ojklesa, był wieszczkiem i wiedząc z góry, że wszyscy członkowie wyprawy, poza Adrastosem, muszą zginąć, sam uchylał się od wyprawy i zniechęcał też innych. Polynejkes przybył zatem do Ifisa, syna Alektora, aby się dowiedzieć, jak można zmusić Amfiaraosa do udziału w wyprawie. Ten zaś powiedział, że [zostanie zmuszony], jeśli Erifyle przyjmie naszyjnik Harmonii. [3,61] Amfiaraos zabronił Erifyle przyjmować dary od Polynejkesa, Polynejkes jednak dał jej naszyjnik, prosząc, aby namówiła Amfiaraosa do udziału w wyprawie. Było to w jej mocy, albowiem kiedy niegdyś †[Amfiaraos] spierał się z Adrastosem, a [potem] się [z nim] pojednał, przysiągł, że jeśli‹by› o coś jeszcze poróżnił się z Adrastosem, wyraża zgodę, aby sprawę rozstrzygnęła Erifyle. [3,62] Kiedy więc trzeba już było ruszać na Teby i Adrastos namawiał do wyprawy, Amfiaraos natomiast od niej odwodził, Erifyle przyjęła naszyjnik i przekonała [męża], aby wyruszył z Adrastosem. Zmuszony do udziału w wyprawie Amfiaraos polecił synom, aby gdy dorosną, zabili matkę i wyprawili się na Teby.