w rękopisach Biblioteki obok tego imienia, przekazanego także przez innych autorów (np. Hezjod, frg. 140; Bakchylides, frg. 10 [Dith.]), pojawia się też forma: Asterion (Ἀστερίων).

to najwyraźniej postać różna od matki Andromedy (2,43).

podobnie jak np. Pelias i Neleus (1,93), Danaos i Ajgyptos (2,12) oraz Akrisjos i Projtos (2,24). gdzie założył miasto nazwane od Jego imienia miletem (ἐκεῖ πόλιν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ ἔκτισε Μίλητον) – o założeniu tego miasta na zachodnim wybrzeżu małoazjatyckiej Karii zob. Antoninus Liberalis (Met. 30), Pauzaniasz (7,2,5).

taka adopcja była częstym zjawiskiem w wypadku potomstwa bogów ze śmiertelnymi kobietami (Robson [2002: 77]).

tradycyjny obraz Radamanthysa i Minosa jako prawodawców i sędziów pojawiał się w wielu źródłach. Diodor Sycylijski (5,79) podał listę krain i miast, którym Radamanthys ułożył prawa.Wyżej (2,64) do praw Radamanthysa odwołuje się Herakles. Homer (Od. 11, 568–571) jako sędziego w Podziemiu znał tylko Minosa, Radamanthys zaś wraz z Alkmeną, którą poślubił po śmierci Amfitryona, trafił na Wyspy Szczęśliwe/Szczęśliwych (Od. 563–564; wyżej, 2,70). Obu braci jako sędziów w Hadesie (trzecim był Ajakos) wymienił dopiero Platon (Apol. 41a; Gorg. 523e–524a).

w eposie Homera (Il. 2,876) imię Sarpedon nosił dowódca sprzymierzonych z Trojanami Lykijczyków (Herodot 1,173; Diodor Sycylijski 5,79,3; niżej, E.3,35).

zgodnie z mityczną chronologią Sarpedon należał do epoki poprzedzającej wojnę trojańską o co najmniej dwa pokolenia, a podane tu wyjaśnienie jest tylko jednym z (typowych dla mitografii) możliwych rozwiązań tego problemu (podobne przypadki zob. 2,23: Nauplios; 3,72: Tejrezjasz). Innym sposobem uniknięcia rozbieżności chronologicznych mogło być istnienie kilku postaci o tym samym imieniu (zob. wstęp, s. 55).