scholiaści (Scholia do Eurypidesa, Orest. 990) podawali, że było to kłamstwo Hippodamei.

zob. Scholia do „Aleksandry” Lykofrona (156), Scholia do Eurypidesa (Orest. 990). Okeanos jest tu rozumiany jako rzeka, która opływa świat.

Morze Myrtojskie stanowiło część Morza Egejskiego między wschodnim Peloponezem a Cykladami. U Pauzaniasza (8,14,11) Pelops zrzucał Myrtilosa do morza ze statku, gdy ten przypominał o obietnicy, że pozwoli mu spędzić noc z Hippodameją.

dotknie ona przede wszystkim pokolenie synów Pelopsa: Atreusa i Thyestesa (E.2,10–16), a jej spełnienie wiązano ze złotym jagnięciem (E.2,10), zesłanym przez Hermesa, ojca Myrtilosa (Eurypides, Orest. 996–1000). Z kolei o zabójstwie Chrysipposa dokonanym przez braci, Atreusa i Thyestesa, pisał Hellanikos (F157).

994). Miejsce wykracza znacząco poza trasę wyścigu do Istmu Korynckiego i nie wiemy, dlaczego scena śmierci rozgrywała się akurat na Eubei.

o nazwie „Apia” (od Apisa) zob. wyżej, 2,2; o Pelasgii/Pelasgiotydzie – Eurypides (Orest. 960: zapewne równoznaczna z „Argolidą”), a także wyżej, 2,2: Pelasgowie zamieszkują Peloponez (w odróżnieniu od Pelasgów z Thessalii – zob. wyżej, 1,116; 2,47). Nazwa Peloponezu zostaje tu wyprowadzona od imienia Pelopsa i rzeczownika νῆσος ([nésos] – ‘wyspa’), tj. ‘Wyspa Pelopsa’.