[3,122] {3,10,4} Zeus, obawiając się, że ludzie, dowiedziawszy się od [Asklepiosa], jak leczyć, mogliby pomagać sobie nawzajem, raził go piorunem. Rozgniewany Apollon zabił Cyklopów, którzy przygotowali dla Zeusa piorun. Zeus chciał wtrącić Apollona do Tartaru, jednak ubłagany przez Leto kazał mu służyć przez rok człowiekowi. Apollon udał się do Fer, do Admetosa, syna Feresa. Pracując dla niego, pasał stada i sprawił, że wszystkie krowy rodziły bliźnięta.
wyżej (1,105) Apollon pomagał Admetosowi w staraniach o rękę Alkestis.
chodziło o tzw. wieczny rok, trwający 8 lat w wypadku Kadmosa (3,24). Według Mitografa watykańskiego I (46 [s. 17,37–38]) Apollon służył u Admetosa 9 lat. Zgodnie z inną tradycją była to kara za zabicie węża Pytho strzegącego wyroczni w Delfach (Anaksandridas z Delf, FGrHist 404 F5). Przypomnijmy tu także o innej przymusowej pracy Apollona, wykonywanej wraz z Posejdonem także na polecenie Zeusa – u króla Troi, Laomedonta (2,103; zob. Homer, Il. 21,444).
zdaniem Ferekydesa (F35) doszło do tego w Delfach i było skutkiem powszechnego przywracania do życia ludzi zmarłych w tej wyroczni.
Ferekydes (F35a) mówił o synach Cyklopów. Wersja Apollodora jest o tyle zaskakująca, że Cyklopowie powinni być istotami nieśmiertelnymi (Hezjod, Theog. 142), podobnie jednak sądziliśmy o Prometeuszu (2,85).
w odzie Pindara (Pyth. 3, 54–57) Asklepios został ukarany, ponieważ dał się przekupić i uratował kogoś, kto był już w mocy śmierci. Z kolei u Diodora Sycylijskiego (4,71,2) Hades skarżył się Zeusowi na zmniejszanie się liczby zmarłych.