zob. wyżej, przyp. 2.

(‘Kozi Pan’) istota niekiedy identyfikowana z Panem, którego także przedstawiano z kozimi nogami. Zdaniem Hyginusa (Fab. 155,3) Ajgipan był synem Zeusa i kozy. W nagrodę za pomoc, jakiej udzielił Zeusowi, został umieszczony na niebie jako konstelacja Koziorożca (Capricornus).

opowieść w tej formie miała związek z charakterystycznym teriomorfizmem bogów egipskich. Antoninus Liberalis (Met. 28; zob. Pindar, frg. 91), który korzystał zapewne z dzieła Nikandra z Kolofonu, podał listę przemian: Apollon zmienił się w sokoła, Hermes w ibisa, a Artemida w kota.

rękopisy mają tu lekcję: σικελίαν [sikelían], a choć taka lokalizacja daje sens, biorąc pod uwagę los Tyfona (1,44), jego związki z Cylicją i Grotą Korykejską są w źródłach (Ajschylos, Prom. 351–372; Pindar, Pyth. 1,15–27) na tyle silne, że wydawcy powszechnie przyjmują poprawkę Egiusa.

na północy Syrii (starożytne Peluzjum), miejsce kultu Zeusa Kasjosa [dziś: Jebel Aqra].

ten wątek znamy tylko z przekazu Apollodora. Kallimach (Aet., frg. 88 [Ha, Pf]) twierdził, że strażnika wyroczni w Delfach nazywano Delfynesem albo że była to wężyca o imieniu Delfyne (Apollonios Rodyjski, Arg. 2,706).

znajdowała się w górach Cylicji; nie należy jej mylić z grotą nimf korykejskich na Parnasie, w pobliżu Delf.

Hezjod nie znał tego wątku, ale pojawił się on w dziele Nonnosa (1,510–512), jednak wedle tej późnej wersji (V w. n.e.) to udający pasterza Kadmos wyprosił ścięgna u Tyfona, twierdząc, że są mu potrzebne na struny do liry, na której będzie mógł przygrywać synowi Ge.