Spis Treści

Epitomy

Spis Treści

Epitomy

Poprzedni Następny

Apd. 1.117-118: Argonauci w Myzji. Hylas i nimfy

[1,117] {1,9,19} Tam zostawili Heraklesa i Polyfemosa. Hylas bowiem, syn Thejodamasa i ukochany Heraklesa, wysłany po wodę, dla swej wyjątkowej urody został porwany przez nimfy. Kiedy Polyfemos usłyszał jego wołanie o pomoc, dobył miecza i ruszył w pościg, sądząc, że [chłopca] uprowadzili piraci. Spotkawszy Heraklesa, dał mu znać, co się stało. Gdy razem szukali Hylasa, okręt odpłynął. Polyfemos założył w Myzji miasto Kios i został jego władcą, a Herakles zawrócił do Argos. [1,118] Herodoros [F41] jednak twierdzi, że [Herakles] już od początku nie płynął z nimi, lecz służył wtedy jako niewolnik u Omfale. Ferekydes [F111] natomiast powiada, że [Heraklesa] pozostawiono w Afetach w Thessalii, gdy Argo odezwała się ludzkim głosem, [mówiąc], że nie jest w stanie unieść jego ciężaru. Z kolei według Demaratosa [FGrHist 42 F2] dopłynął aż do [kraju] Kolchów, był bowiem – jak twierdzi Dionizjos [FGrHist 32 F6] – dowódcą Argonautów.

o Thejodamasie, władcy Dryopów, zabiciu go przez Heraklesa i okolicznościach pojawienia się Hylasa w otoczeniu herosa pisał w Przyczynach Kallimach (Aet., frg. 24 [Ha, Pf]).

zgodnie z wersją Teokryta (Idyll. 13,73nn.) Herakles ruszył potem z Myzji pieszo do Kolchidy, dotarł tam na czas i uczestniczył w dalszych wydarzeniach.

zob. niżej, 2,131–133.

opowieści o największym z herosów tak dalece krzyżowały wątki, że aby pogodzić rozbieżności Herodoros (F14) twierdził, iż istniało siedmiu różnych bohaterów o tym imieniu. Wielkiej liczby wariantów i odmian doczekał się również motyw udziału Heraklesa w wyprawie Argonautów, a Scholia starsze do Apolloniosa z Rodos (1,1289–1291a), poza autorami przytoczonymi przez Apollodora zaraz niżej (1,118) cytują także Hezjoda, Antymacha z Kolofonu, Posejdipposa, Efora i Antiklejdesa.

o podobnych związkach zob. niżej (2,97: Herakles i Abderos; 3,116: Apollon i Hyakinthos). W świecie greckim to, co określamy terminem παιδεραστία [paiderastía], czyli ‘miłością do chłopców/młodzieńców (παῖδες [paídes]) przed osiągnięciem wieku męskiego’, nosiło znamiona przede wszystkim zjawiska kulturowego, które jednak nie było pozbawione elementów erotycznych. W większości opowieści mitycznych (np. niżej, 3,5: Minos, Sarpedon i Miletos; 3,44: Lajos i Chrysippos) związki dotyczyły partnerów, z których jeden był młodszy i zazwyczaj jego wiek oscylował na granicy dorosłości podobnie jak w wypadku Hylasa u Apollodora. Wszyscy wymienieni herosi wykazywali jednocześnie zainteresowanie kobietami, co oznacza, że w „sprawach Afrodyty” dostrzegano raczej ciągłość między płciami, a nie opozycję. O wynalezieniu miłości między mężczyznami zob. także wyżej, 1,16.

zob. Teokryt (Idyll. 13), Propercjusz (1,20,17nn.).

Afety były miejscem w Magnezji, z którego wedle Apolloniosa (Arg. 1,589–591) Argonauci wyruszyli w podróż, a według Herodota (7,193) pozostawili tam Heraklesa, gdy ten udał się po wodę niezbędną na czas podróży. Apollonios Rodyjski (Arg. 1,593) nazywał je „Afetami argojskimi” (Ἀφέται Ἀργοῦς), czyli ‘Miejscem Odpłynięcia Argo’.

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie