Spis Treści

Epitomy
Spis Treści

Epitomy

Apd. 2.159-160: Herakles polecił Hyllosowi, który był najstarszym synem jego i Dejaniry, aby poślubił Jole, gdy osiągnie wiek męski. Sam zaś poszedł na górę Ojta (znajduje się w [kraju] Trachińczyków), zbudował stos pogrzebowy i wszedłszy nań, rozkazał go podpalić.

[2,160] Nikt nie chciał tego uczynić i [w końcu] stos podpalił Pojas, który przechodził tamtędy w poszukiwaniu zaginionych owiec. Herakles podarował mu za to swój łuk. Powiadają, że gdy stos płonął, chmura wsunęła się pod Heraklesa i wśród huku grzmotów uniosła go do nieba. Tam otrzymał nieśmiertelność i pojednawszy się z Herą, poślubił jej córkę Hebe, z której urodzili mu się synowie: Aleksiares i Aniketos.

ich imiona znaczą: ‘Osłaniający przed Przekleństwem’ i ‘Niezwyciężony’.

boginię młodości (ἥβη) czy raczej okresu między dzieciństwem / młodością a dojrzałością, charakteryzującego się rozkwitem sił witalnych.

w południowej Thessalii, na granicy z Trachis i Fokidą.

zapowiedź pojawiła się już wyżej (2,73). Pełniejszy kontekst dał Diodor Sycylijski (4,39).

ta broń okaże się niezbędna do zdobycia Troi (E.5,8; zob. także tragedię Sofoklesa Filoktet – Φιλοκτήτης [Filoktétes]).

zob. niżej, 2,170.

obcym (spoza rodziny), który podpalał stos Heraklesa, był wedle wszystkich przekazów, prócz Apollodorowego, Filoktet, syn Pojasa (Diodor Sycylijski 4,38; Owidiusz, Met. 9,230–234; Hyginus, Fab. 36,5). Pojas pojawił się już wcześniej: jako Argonauta (2,112) i łucznik (1,141).

stosunkiem Heraklesa do śmierci i samą sceną samospalenia interesowali się stoicy (Lukian, Peregr. 21), także (stoika) Arriana (Anab. 7,1,5–7,3) fascynowało samospalenie się Kalanosa, indyjskiego bramina w armii Aleksandra.

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie