Spis Treści

Epitomy
Spis Treści

Epitomy

Apd. 3.148-150: Okoliczności narodzin drugiego syna Priama i Hekabe, Aleksandra [Parysa] (mity trojańskie) Gdy zaś miało się urodzić drugie dziecko, przyśniło się Hekabe, że wydaje na świat płonącą pochodnię, której ogień ogarnia i trawi całe miasta.

[3,149] Dowiedziawszy się o śnie Hekabe, Priam posłał po swego syna Ajsakosa, który od Meropsa, ojca swej matki, wyuczył się tłumaczenia snów. [Ajsakos] powiedział, że chłopiec przyniesie ojczystej ziemi zagładę, i nakazał pozbyć się dziecka. Gdy się więc urodziło, Priam dał dziecko słudze, aby zaniósł je na górę Idę i tam porzucił. Sługa ów miał na imię Agelaos. [3,150] Porzucone przez niego niemowlę przez pięć dni karmiła niedźwiedzica. Gdy [Agelaos] odkrył, że ocalało, podniósł je, zabrał do siebie, dał mu na imię Parys i wychował jako własnego syna. Kiedy [chłopiec] osiągnął wiek młodzieńczy, wielce się wyróżniał urodą i siłą. Nazwano go wtedy Aleksandrem, bo bronił przed rabusiami i chronił stada. Niedługo potem odnalazł także swych rodziców.

Apollodor słusznie łączy imię „Aleksander” z czasownikiem ἀλέξω ([alékso] ‒ ‘bronić’ + ἀνήρ, ἀνδρός [anér, andrós] ‒ ‘mąż / mężczyzna’).

ten szczegół pojawił się tylko u Apollodora, ale znamy przypadki podobne (3,105: Atalanta).

zob. Pindar (Paean. 8), Hyginus (Fab. 91,1), Scholia greckie do „Iliady” Homera (scholia starsze) (3,325 [Dind.]). Była to zapowiedź spalenia Troi, do czego doprowadzi Parys porwaniem Heleny ze Sparty.

kolejny przykład (nieudany) ἔκθεσις [ékthesis], czyli ‘porzucenia dziecka’; zob. wyżej, przyp. 57.

zob. Scholia do „Aleksandry” Lykofrona (224). W tragedii Eurypidesa (Andr. 293nn.) to Kas(s)andra w wieszczym szale wykrzykiwała polecenie zabicia dziecka, lecz nikt jej nie wierzył. Tematem dzieła Lykofrona, zatytułowanego Aleksandra (zapewne II w. p.n.e.), jest proroctwo młodej jeszcze Kas(s)andry, która wieszczyła upadek miasta w momencie narodzin brata.

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie