informacja o matce Ikara nie jest znana skądinąd.

jak wyjaśniał Zenobios (4,92), Minos zamknął Dedala i Ikara w Labiryncie już wcześniej, po skonstruowaniu drewnianej krowy dla Pasifae.

nazwano tak akwen w pobliżu wyspy Samos (Pauzaniasz 9,11,5). Zwłoki Ikara odnalazł Herakles, pochował je na wyspie Doliche i zmienił jej nazwę na Ikarię (wyżej, 2,132–133).

okoliczności ucieczki są różnie przedstawiane w źródłach, a autorzy części wersji poszukiwali racjonalnego wyjaśnienia zdarzeń: np. zdaniem Diodora Sycylijskiego (4,77,5–6) Pasifae podarowała Dedalowi statek, którym miał uciec, a u Pauzaniasza (9,11,4) to sam Dedal zbudował łodzie dla siebie i syna; wedle obu przekazów nierozważny Ikar tonął w morzu.

zdanie to zostało dodane do tekstu epitom przez Wagnera za Zenobiosem (loc. cit.) i Tzetzesem (Chilad. 1,505). Dräger (2005: 611) uważał, że jest zbędne ze względu na informacje zawarte niżej (E.1,14). W Wergiliuszowej Eneidzie (Aen. 6,14nn.) czytamy, że Dedal wylądował w Kyme/Kumach, w Italii, i tam ofiarował swoje skrzydła w darze Apollonowi.