według Diodora Sycylijskiego (4,37,4) Herakles nie zrezygnował ze swojej (trzeciej) części królestwa, ale poprosił Ajgimiosa, aby ją zachował dla jego potomków. W relacjach Efora (FGrHist 70 F15) i Strabona (9,4,10) król Dorów nie tylko przyjął później Heraklidów, ale także adoptował Hyllosa, Heraklesowego syna.

tj. syna Dorosa, jednego z synów Hellena (1,50), panującego nad mieszkańcami Dorydy, krainy nad Zatoką Malijską, w północno-wschodniej Grecji.

(‘Obrońca’) zdaniem Diodora Sycylijskiego (4,37,4) Herakles domagał się od króla jego córki (Astydamei), a gdy Amyntor odmówił, powołując się na to, że Herakles ma już żonę, Dejanirę/Deianejrę, heros zabił go, a córkę uprowadził i spłodził z nią syna (2,166). Zgodnie z innymi przekazami królem był Ormenios, eponim miasta, który wedle Akusilaosa (F44) był dziadkiem Amyntora.

zob. wyżej, 2,85.

ta wersja opowieści o Dryopach lokowała ich zapewne w okolicach Parnasu. Nie znamy szczegółów, ale z kontekstu – czyn Laogorasa zostaje określony jako hybris (ὑβριστὴν ὄντα [hybristén ónta] – ‘człowieka pysznego i zuchwałego’) – wnioskujemy, że chodziło o sprofanowanie świętego okręgu.

pewne miejsce w Thessalii (Strabon 9,5,14).

o pojedynku z innym Kyknosem lub o innej tradycji dotyczącej tej walki zob. Hezjod (Scut. 57–423) oraz wyżej, 2,114.