[3,156] [Bóg-]rzeka Asopos jest dzieckiem Okeanosa i Tethys albo ‒ jak mówi Akusilaos [F21] ‒ Pero i Posejdona lub ‒ wedle innych ‒ Zeusa i Eurynome. Poślubiwszy Asoposa, Metope (a była ona córką [boga-]rzeki Ladon), urodziła mu dwóch synów: Ismenosa i Pelasgona oraz dwanaście córek, z których jedną, Ajginę, porwał Zeus.
w wydaniu Wagnera mowa o 20 córkach (εἴκοσι δὲ θυγατέρας), jednak Papathomopoulos (2010: ad loc.) uważa, że nieznany Wagnerowi rękopis R miał lekcję: δώδεκα [dódeka]. Poza tym „dwunastkę” znajdujemy również w dziełach innych autorów (Diodor Sycylijski, loc. cit.).
córki Okeanosa (1,8) i także matki Charyt (1,13).
rękopis Diodora Sycylijskiego (loc. cit.) przynosi lekcję: „Pelasgon”, stąd taka forma w naszym przekładzie (wbrew tekstowi Wagnera: Πελάγοντα [Pelágonta] ‒ ‘Pelagona’), akceptowana przez Drägera i Trzaskomę, a także obecna w rękopisie R (Papathomopoulos [2010: ad loc.]).
nie należy jej identyfikować z córką Neleusa (1,93). Wedle innych ‒ nie znamy źródeł tej informacji Apollodora.
213), Ferekydes (F60–62), Diodor Sycylijski (loc. cit.).
zob. wyżej, 1,85; 2,5. Asopos, ojciec Ajginy, eponimki wyspy Eginy/Ajginy, był identyfikowany z rzeką na Peloponezie, płynącą w pobliżu Fliuntu i Sikyonu (Diodor Sycylijski 4,72,1; Pauzaniasz 2,5,2). Istniała jednak także inna tradycja (Pindar, Isthm. 8,16–20; Scholia starsze do pieśni Pindara, ad loc.), zgodnie z którą chodziło o rzekę w Beocji.
na północy Peloponezu (2,81).