[1,49] Ze związku Deukaliona z Pyrrą zrodziły się następujące dzieci: pierwszy Hellen (‹inni› mówią, że to Zeus był jego ojcem), ‹drugi› Amfiktyon, który po Kranaosie władał Attyką, a także córka Protogeneja (od niej i od Zeusa [pochodził] Aethlios). {1,7,3} Synami zaś Hellena i nimfy Orseis byli: Doros, Ksuthos i Ajolos.
jego imię wskazuje na kogoś, kto rywalizuje w zawodach (ἆθλον [áthlon] – ‘nagroda w zawodach’), co wiązało go z Elidą i Olimpią.
zob. niżej, 3,186nn.
postać poświadczona tylko przez Apollodora. Choć wszystkie rękopisy Biblioteki mają formę Ὀρσηίδος ([Orseídos]; drugi przypadek od nominatiwu/mianownika Ὀρσηίς) Dräger (2005: 398) uważa, że to wersja zepsuta i powinniśmy czytać: Ὀρθρηίδος / Ὀρθρυίδος [Orthreídos / Orthryídos], czyli fraza miałaby sens: ‘i nimfy z góry Othrys’. Propozycja daje lepszy sens, zważywszy na lokowanie władztwa Deukaliona, tj. Fthyi, na północ od góry Othrys i znaczenie tego obszaru w mitologii. Być może jednak obie interpretacje nie są sprzeczne i chodziło o nimfę o imieniu Orseis / Othreis (Ὀρσηίς / Ὀθρηίς) związaną z górą Othrys. W tłumaczeniu pozostajemy przy zaakceptowanej przez Wagnera lekcji rękopisów.
od momentu pojawienia się w opowieści mitycznej Hellena słowo „Hellada” możemy rozumieć w sensie szerszym (Tukidydes 1,2–3; wyżej, przyp. 31).
tj. ‘Zrodzona Jako Pierwsza’.
lista potomków daje sposobność, by wyjaśnić pochodzenie greckich grup etnicznych: Eolów, Jonów i Dorów, różniących się pod względem języka, zwyczajów i kultów. Świadomość owych odmienności była zmienna i wzmacniana lub wygaszana zależnie od okoliczności oraz potrzeb. Pierwotnie istniało wiele odmian genealogii Deukaliona i jego syna Hellena, a miejsce konkretnej postaci w tym układzie genealogicznym odzwierciedlało stan zależności między poszczególnymi poleis, a także zmiany polityczne zachodzące w świecie greckim. W przypadku zbioru mitograficznego z czasów cesarstwa owe przyczyny związane z bieżącymi potrzebami już ustąpiły, toteż genealogia jest wyłącznie efektem arbitralnego wyboru wersji.