badacze (Trzaskoma [2007]) uważają, że ta partia narracji jest niepotrzebnym (i późniejszym) wtrętem. Jednak i w innych relacjach, np. Hyginusa (Fab. 45,1), mowa o małżeństwie z Filomelą.

głosy tych ptaków tłumaczono sobie zatem w ten sposób, iż obcięty język sprawił, że Filomela odpowiadała nieartykułowanymi dźwiękami, jakie wydają jaskółki (Zenobios 3,14), a słowik wyśpiewuje smutną pieśń Prokne.

został dudkiem – wedle Hyginusa (Fab. 45,5) zamienił się w jastrzębia. Na wybór dudka wpłynęło może znaczenia imienia „Tereus”, które nawiązuje do czasownika τηρέω ([teréo] – ‘strzec / pilnować’), a zatem pokrywa się znaczeniowo z terminem ἐπόπτης ([epóptes] – ‘strażnik’), fonetycznie znowu bardzo bliskim słowu ἔποψ ([épops] – ‘dudek’; zob. Hall [1989: 104, przyp. 8]).

mowa o wiadomości „obrazkowej”. O liście zob. wyżej, 2,30.

tj. mieście znajdującym się na obszarze krainy leżącej na północ od Beocji (Tukidydes 2,29).

pewną rolę w takim mitycznym obrazie Tereusa jako trackiego króla mogły odegrać oskarżenia historycznych (pojawiły się w V w. p.n.e.) Traków o poligamię. Podobny wydźwięk miała również opowieść o Traku Tamyrisie, który zażądał jako nagrody złączenia się ze wszystkimi Muzami.

podobnie Medea postąpiła ze swymi dziećmi (1,146), a Atreus z synami swego brata Thyestesa (E.2,13).