[2,9] Hera zażądała od Kuretów, aby Epafos zniknął, i oni sprawili, że zniknął. Gdy Zeus się o tym dowiedział, zabił Kuretów, a Io udała się na poszukiwanie syna. Błąkając się po całej Syrii (doniesiono jej bowiem, ‹że› ‹żona› króla Byblijczyków wychowuje jej syna), odnalazła Epafosa, po czym przybyła do Egiptu i poślubiła Telegonosa, który panował wówczas nad Egipcjanami. Wystawiła też posąg Demeter, którą Egipcjanie nazwali Izydą i tak samo [imieniem] Izydy nazwali Io.
opowieść ta przypomina historię poszukiwań córki przez Demeter (1,29) i jest najpewniej wzorowana na micie o Izydzie szukającej Ozyrysa.
wyżej (1,5) opiekowali się małym Zeusem.
o związkach między Izydą i Io zob. Diodor Sycylijski (1,24,8). Herodot (2,41,2) zauważył, że przedstawienia Izydy jako kobiety z rogami na głowie były podobne do sposobu ukazywania Io (jako krowy).
postać skądinąd nieznana.
o identyfikacji Demeter z Izydą zob. Herodot (2,59,2), Diodor Sycylijski (1,13,5).
aluzja do mitu o Izydzie i jej pobycie w Byblos [dziś: Dżebajl w Libanie], gdzie bogini zajmowała się synem króla tego miasta (Plutarch, Isid. 15‒16 [357a‒d]).