wedle innej tradycji Eurystheusa zabił bratanek Heraklesa, Jolaos, który nawet dowodził wojskami Heraklidów (Pindar, Pyth. 9,80–81; Pauzaniasz 1,44,10).

Eurypides poświęcił temu wątkowi opowieści (zachowaną) tragedię Dzieci Heraklesa / Heraklidzi (Ἡρακλεῖδαι [Herakleídai]). Schronienie, jakiego udzielono im w Atenach, okazane wsparcie i pomoc w walce z Eurystheusem nie należały do doryckiej ani spartańskiej wersji mitu, ale były efektem ateńskiej inwencji.

powodem ich ucieczki była decyzja Eurystheusa o zgładzeniu potomków Heraklesa. Wybór Keyksa wynikał z jego pozytywnej roli, jaką odegrał w ostatnich latach życia Heraklesa (2,153), miejsca, w jakim toczy się akcja (Trachis), i rodzinnych powiązań z Heraklidami (Keyks był siostrzeńcem Amfitryona, ojca Heraklesa).

czyli matce Heraklesa, która w ten sposób mściła się także za cierpienia syna. O dalszych losach Alkmeny zob. Diodor Sycylijski (4,58,6) oraz wyżej, 2,70. Obcinanie głów przeciwnikom pojawiło się również w opowieści o Ojnomaosie (E.2,5), a zwyczaj ten wywodził się zapewne z wyobrażeń o funkcjach apotropaicznych głowy przeciwnika i wiary w przejęcie jego mocy dla ochrony domu czy ziemi (Eurypides, Her. 1026nn.).

zob. niżej, 3,79 (Adrastos), oraz Pauzaniasz (3,17,1).

słowo κερκίς [kerkís] oznacza rodzaj ‘szpili’ mającej zastosowanie szczególnie w tkactwie, zatem mogło tu chodzić także o ‘czółenko tkackie’ i ‘wrzeciono’.

wymienia ich tylko Apollodor. Ich matką była zapewne Antymacha, córka Amfidamasa (3,105). Bitwę sytuowano w okolicy Maratonu (Strabon 8,6,19). skały skeJronidzkie (πέτρας… Σκειρωνίδας) – skały opodal Megary na Przesmyku Korynckim, z których Skejron/Skiron zrzucał swoje ofiary (E.1,2).

58). Narracja Apollodora o potomkach Heraklesa ma lukę w środku opowieści (2,171), możemy ją jednak uzupełnić na podstawie innych źródeł, a zwłaszcza dzięki informacjom Diodora. W dalszej części narracji Apollodor za prawowitych Heraklidów (tj. ‘synów Heraklesa’) uznaje tylko potomstwo herosa zrodzone z Dejaniry/Deianejry.