bezpośrednie starcie obu braci było jednym z najważniejszych wątków tej opowieści i pojawiało się w wielu tekstach literackich oraz pracach mitograficznych (Ajschylos, Sept. 804–819; Eurypides, Phoen. 1354–1465; Diodor Sycylijski 4,65,8; Pauzaniasz 9,5,12–13; Hyginus, Fab. 68,2; Stacjusz, Theb. 11,447–579). W tym kontekście warto przypomnieć interpretację Lévi Straussa (1968), który wskazywał, że w dziejach rodu Edypa widać tendencję do niedoceniania (Edyp i Lajos, Eteokles i Polynejkes) lub przeceniania (Antygona, Edyp i Jokasta) więzi rodzinnych, a także podkreślał rolę Hery, opiekunki życia rodzinnego, której klątwa przynajmniej częściowo wyjaśniała postępowanie członków rodu Labdakidów.

taka wersja pojawiała się już w archaicznym eposie Thebaida (frg. 10).

to częste poetyckie określenie Tebańczyków jako potomków bądź poddanych Kadmosa.

heros na szczycie murów krzyknął, że nawet Zeus go nie powstrzyma, po czym został trafiony przez boga piorunem. Zgodnie z przekazem Pauzaniasza (9,8,7) atakował Bramę Elektry.

grób Menojkeusa w pobliżu Teb opisywał Pauzaniasz (9,25,1). W tragedii Eurypidesa (Phoen. 911–952) proponowane przez wyrocznię drastyczne rozwiązanie miało związek z zabiciem przez Kadmosa smoka przy źródle Aresa (3,22–23). O podobnych przypadkach poświęcenia życia dla ochrony miasta przeczytamy niżej (3,203: córka Erechtheusa; 3,212: córki Hyakinthosa).