[2,169] {2,8,2} Po śmierci Eurystheusa Heraklidzi przybyli na Peloponez i zajęli wszystkie miasta. Kiedy jednak minął rok od ich powrotu, na cały Peloponez spadły nieszczęścia. Wyrocznia ujawniła, że stało się to za przyczyną Heraklidów, ponieważ wrócili wcześniej, niż powinni. Dlatego opuścili Peloponez, wycofali się do Maratonu i tam osiedlili.
to pierwsza próba najazdu, zwanego potocznie „powrotem Heraklidów”. Synowie Heraklesa jako potomkowie Perseusza mieli prawo domagać się Argos jako swego dziedzictwa. Jednak Argos to nie cały Peloponez, co wskazuje, że tradycja „powrotu” jest konstrukcją fikcyjną, która umożliwiała wytłumaczenie sytuacji politycznej w okresie archaicznym i klasycznym. Podobną rolę odgrywał wątek króla Ajgimiosa, wątek trzeciej części Dorydy przeznaczonej dla Heraklesa i jego potomków oraz adopcja Hyllosa przez króla Dorów i ich udział w „powrocie” na Peloponez (zob. wyżej, przyp. 189).
mogło tu chodzić o suszę, głód lub brak potomstwa jako widomy znak niechęci bogów.
Heraklidzi po raz pierwszy dowiadują się, że czas ich powrotu został określony, nie dostają jednak żadnej dokładnej informacji, kiedy mogą wrócić.
taka tradycja miała związek z rolą Maratonu jako miejsca bitwy z Eurystheusem, jednak wedle najpowszechniejszej wersji Heraklidzi zażądali od Ajgimiosa trzeciej części królestwa i mieli odtąd mieszkać w Dorydzie (Diodor Sycylijski 4,58,6). Ta partia opowieści, podobnie jak pomoc Heraklesa dla Ajgimiosa, pozwalała powiązać powrót Heraklidów z tzw. najazdem Dorów i w ten sposób wyjaśnić późniejsze rozmieszczenie Dorów na Peloponezie (Sprawski [2010]).