[5,13] Nocą Odyseusz wybrał się z Diomedesem do miasta. Diomedes miał na niego czekać, sam zaś się poranił, odział nędznie i niepostrzeżenie wszedł do miasta jako żebrak. Rozpoznany przez Helenę, skradł dzięki jej pomocy palladion i zabiwszy wielu strażników, wraz z Diomedesem dostarczył palladion na okręty.
w Małej Iliadzie (arg. 1,15–18; frg. 25 [dubium]) Odyseusz wyprawiał się do Troi dwukrotnie: za pierwszym razem sam i spotkał wówczas Helenę (Homer, Od. 4,242–264; Eurypides, Hec. 239–250), a po raz drugi wyruszył z Diomedesem i zdobył palladion (Wergiliusz, Aen. 2,163–170; Kwintus ze Smyrny, Posthom. 10,350–360). Apollodor połączył obie wyprawy. Najdłuższy (i alternatywny) opis drugiej wycieczki herosów dał Konon (Narrat. 34), u którego Diomedes oszukał Odyseusza, wszedł do Troi sam, zdobył palladion, a w drodze powrotnej do obozu Achajów cudem uniknął śmierci z rąk towarzysza, bo ten mu dokonania pozazdrościł; opowieść stanowiła tło dla powiedzenia „przymus Diomedesa” (Zenobios 3,8).
w jednej z wersji kluczową rolę w kradzieży odegrała Theano, kapłanka Ateny w Troi i żona Antenora (Scholia greckie do „Iliady” Homera (scholia starsze) 6,311; Księga Suda, s.v. „Παλλάδιον” [π 34]).