opowieść ta powtarza wątek Amfiaraosa, podobnie jak przyjęcie peplosu i nakłonienie synów do drugiej wyprawy, która powtarzała przebieg ekspedycji ojców. Ta podwójność pojawiła się już w wypadku dwóch darów Kadmosa dla Harmonii: naszyjnika i peplosu ‒ przekazywane z pokolenia na pokolenie doprowadzą do upadku rodu i założonych przez Kadmosa Teb (3,86–93).

dla Hyginusa (Fab. 70,2) inspiratorem wyprawy był Adrastos.

(‘Potomkami / Następcami’) zob. Diodor Sycylijski (4,66), Hyginus (Fab. 70). W epoce archaicznej istniał, przypisywany Homerowi (Herodot 4,32) lub Antymachowi, utwór epicki poświęcony tej wyprawie, zatytułowany Epigoni (Ἐπίγονοι [Epígonoi]); zob. West (2003: 54–58). Warto zaznaczyć, że byli pokoleniem, które weźmie udział w wyprawie na Troję (np. Diomedes czy Sthenelos).

z późnoantycznego wstępu (argumentum) do wydania Antygony Sofoklesa dowiadujemy się, że Laodamas wcześniej spalił Antygonę i Ismenę w świątyni Hery (Ion, frg. 740), być może w związku z pogrzebaniem zwłok poległych.

katalog obejmuje imiona ośmiu herosów, ponieważ Amfiaraos miał dwóch synów. Brak potomka Hippomedonta (3,63), ale pojawia się syn Mekisteusa. Inne wersje spisu: Hyginus (Fab. 71), Pauzaniasz (2,20,5), Scholia greckie do „Iliady” Homera (scholia starsze) (4,406a [Dind.]), P.Oxy. 4099.

ciekawa symetria: Ajgialeus był jedynym, który zginął podczas wyprawy, podobnie jak jego ojciec, Adrastos, był jedynym, który z poprzedniej wyprawy ocalał. W innych wersjach opowieści Laodamas przeżył atak Epigonów i uciekł wraz z Tebańczykami do Encheleów w Illyrii (Herodot 5,61; Pauzaniasz 9,5,13; wyżej, 3,39).