Spis Treści

Epitomy
Spis Treści

Epitomy

Apd. 3.17-20: Glaukos, kiedy był jeszcze dzieckiem, ścigając mysz, wpadł do beczki z miodem i zginął. Kiedy zniknął, Minos zarządził wielkie poszukiwania, a nawet spytał wieszczków, jak go odnaleźć.

[3,18] Kureci powiedzieli mu, że w swoich stadach ma krowę o trzech kolorach i że ten, kto będzie umiał najlepiej opisać jej kolor, będzie też mógł przywrócić do życia jego syna. Gdy wieszczkowie się zebrali, Polyidos, syn Kojranosa, porównał kolor krowy do [kolorów] owocu jeżyny. Zmuszony do szukania chłopca, odnalazł go dzięki wieszczym zdolnościom. [3,19] Minos oznajmił, że chłopca należy przywrócić do życia i [Polyidosa] zamknięto ze zmarłym. Kiedy zupełnie nie wiedział, co robić, ujrzał węża zmierzającego w stronę zwłok chłopca. Rzucił w niego kamieniem i zabił, bojąc się, że sam zginie, jeśli okaże mu litość. Przypełznął drugi wąż, ale wycofał się na widok poprzedniego, potem jednak wrócił, niosąc ziele, które rozłożył na całym cielsku pierwszego węża. Kiedy to zrobił, wąż ożył. [3,20] Zdumiał się Polyidos, gdy to ujrzał, i posłużywszy się tym samym zielem, sprawił, że Glaukos ożył. {3,3,2} Choć Minos odzyskał syna, nie pozwolił Polyidosowi wrócić do Argos, dopóki ten nie wyuczy Glaukosa wieszczych umiejętności. Nie mając wyjścia, Polyidos wyuczył chłopca. Kiedy jednak szykował się, by odpłynąć, kazał Glaukosowi napluć sobie w usta. Gdy tylko Glaukos to uczynił, zapomniał sztuki wieszczenia.

Hyginus (loc. cit.) podał nieco inną motywację: Polyidos obawiał się, że wąż pożre ciało chłopca.

podobne zdarzenie opisał Serwiusz (in Aen. 2,247): Apollon napluł w usta Kas(s)andrze, czym sprawił, że jej proroctwom nikt nie dawał wiary.

Hyginus (loc. cit.) wyjaśniał, że zwierzę (u niego: cielę) zmieniało kolor trzykrotnie w ciągu dnia: najpierw było białe, potem czerwone, a na koniec czarne, Polyidos zaś porównał jego kolor do owocu morwy, który najpierw jest biały, potem, gdy dojrzewa, czerwony, ostatecznie zaś czarny.

w innej wersji zamiast związanych z Kretą Kuretów pojawiała się tutaj wyrocznia Apollona (Hyginus, Fab. 136,1).

zdaniem Hyginusa (loc. cit.) Polyidos ujrzał znak w postaci sowy (γλαύξ [glaúks]; por. Glaukos) odpędzającej pszczoły.

jego imię (także: Πολύειδος [Polýeidos]) oznacza: ‘Wiele Wi(e)dzący’. Wedle Ferekydesa (F115) był on potomkiem Melampusa (1,96–97).

Hyginus (loc. cit.) twierdził, że Glaukosa ożywił Asklepios (3,121; zob. Hyginus, Fab. 49,1).

stworzenia te jako związane z ziemią, a zatem także ze śmiercią, często widniały na reliefach nagrobnych; składano im w ofierze m.in. miód.

400) oraz Polyidos (Πολύϊδος) Eurypidesa (frg. 634–646); zob. także Hyginus (Fab. 136), Scholia do „Aleksandry” Lykofrona (811). Racjonalne wyjaśnienie opowieści dał Palajfatos (26).

Hyginus (loc. cit.) uważał, że Minos zamknął go w grobowcu.

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie