61), Ferekydes (F3. 35), Pindar (Pyth. 3), Apollonios Rodyjski (Arg. 4,610–617), Diodor Sycylijski (4,71), Owidiusz (Met. 2,534–707), Pauzaniasz (2,26,6).

w oryginale gra słów nawiązująca do imienia Koronis (Κορωνίς ‒ ‘Wrona’).

zazwyczaj uczniowie Chejrona byli wojownikami, więc uczyli się polować i posługiwać bronią (np. Achilles czy Meleager). Wyjątkowe potraktowanie Asklepiosa, uwzględniające jego zainteresowanie leczeniem, wynikało z faktu, że był synem Apollona.

zob. m.in. Hezjod (frg. 59–61), Ferekydes (loc. cit.), Hymn homerycki (16,1–3), Diodor Sycylijski (4,71,1), Hyginus (Fab. 49; 202; 251). O thessalskim pochodzeniu synów Asklepiosa wspominał także Homer (Il. 2,729–733).

w oryginale pojawia się tu czasownik συνοικέω ([synoikéo] ‒ ‘zamieszkać razem’), ponieważ związek małżeński to przeniesienie się kobiety, za zgodą ojca lub brata, do domu mężczyzny. Imię Ischysa występuje w tradycji powszechnie i tylko Antoninus Liberalis (Met. 20,7) przekazał je w brzmieniu: Alkyoneus (Ἀλκυονεύς). Wedle Akusilaosa (F17) Koronis obawiała się, że zostanie zlekceważona przez boskiego partnera i dlatego wybrała śmiertelnika na męża (por. Symonides, frg. 58[563]: Marpesse i Idas).

zob. Pindar (Pyth. 3,50–57) oraz podobne przypadki (3,27: Dionizos; 3,101: Arkas).

Ferekydes (F3) podawał, że zrobiła to wysłana przez brata Artemida.

tj. do etatowego wychowawcy herosów (3,30).

7) zażarcie sprzeciwiał się wariantowi messeńskiemu i przytaczał wyrocznię delficką na potwierdzenie thessalskich korzeni Asklepiosa.