o zamordowaniu jej wraz z Agamemnonem w Mykenach zob. niżej, E.6,23.

zob. wyżej, E.5,22.

był to przylądek na Chersonezie Trackim, u wejścia do cieśniny Hellespontu [dziś: Dardanele] (Tukidydes 8,104,5; Strabon 13,1,28). Tekst grecki pozwala tu na rozumienie dwurodzajowego słowa κύων ([kýon] – ‘pies / suka’) zarówno w rodzaju męskim, jak i żeńskim.

w eposie Zdobycie Ilionu (arg. [s. 89,17–18]) czytamy, że Ajas uciekł pod ołtarz Ateny, a więc bogini, którą obraził. Zwraca uwagę zmiana zachowania Greków, którzy podczas zdobywania Troi nie przestrzegali żadnych zasad, a okazują litość, gdy błagalnikiem stał się jeden z nich.

zob. Lykofron (Alex. 316–319), Scholia do „Aleksandry” Lykofrona (314), Kwintus ze Smyrny (Posthom. 13,544–551), Tryfiodor (Excid.Il. 660–663). Podobnie zginął Amfiaraos (wyżej, 3,77).

zob. Zdobycie Ilionu (arg. [s. 89,20–21]). O dalszym losie żony Hektora zob. niżej, E.6,12.

taką wersję znajdujemy w relacji Daresa Frygijczyka (43), u którego Helenos poprowadził na Chersonez (Tracki) matkę (Hekabe), siostrę (Kasandrę) i szwagierkę (Andromachę). Wedle Stesichorosa (frg. 198) Apollon zabrał Hekabe do Lykii.

czyli małżonkę Priama (Owidiusz, Met. 13,485; Hyginus, Fab. 111).

wedle eposu Zdobycie Ilionu (arg. [s. 89,16–17]) Grecy chcieli ukamienować Ajasa Mniejszego, a Pauzaniasz (10,31,1) twierdził, że mieli to uczynić za radą Odyseusza.

1273), Lykofron (Alex. 330–334), Owidiusz (Met. 13,565–571), Hyginus (Fab. 111). Diktys Kreteńczyk (5,16) dał racjonalistyczną interpretację, wskazując na cięty język Hekabe. Z kolei Scholia do „Aleksandry” Lykofrona (1176) powoływały się na podobieństwo imion „Hekabe” i „Hekate”, a ta bogini rozdroży, czarów i mogił miała w swoim otoczeniu psy, oraz na fakt, że Hekabe była czcicielką bądź towarzyszką bogini; związki Hekabe z Hekate sugerowało również samo dzieło Lykofrona (Alex. 1174–1188).