syna Meduzy i Posejdona (2,42).

tak opisywał Geryona już Hezjod (Theog. 287), przedstawiano go także ze skrzydłami (np. Stesichoros, frg. 186).

kolor miał związek z nazwą wyspy, Erytheja znaczy bowiem ‘Czerwona [wyspa]’.

w niektórych źródłach: Ὄρθρος [Órthros]. Jego rodzeństwem byli Cerber (2,122) i hydra (2,77).

zob. Ferekydes (F18b), Strabon (3,5,3). Starożytna nazwa miasta wywodziła się zapewne z języka fenickiego, w którym słowo to oznaczało ‘mur’, a przez metonimię ‘twierdzę’ (łac. Gades; dziś: hiszp. Cádiz, pol. Kadyks).

Hellanikos (F110) podawał, że był on synem Aresa i Erythei.

zob. Hezjod (Theog. 287–294. 979–983), Stesichoros (frg. 181–186: fragmenty dzieła Γερυονηΐς [Geryoneís] – Geryoneida), Herodot (4,8), Diodor Sycylijski (4,17–24: wyjątkowo obszerna relacja uwzględnia działania Heraklesa w Italli i na Sycylii, które Apollodor pomija; zob. Fletcher [2008]), Hyginus (Fab. 30,11). W oryginale pojawia się forma żeńska (τὰς βόας [tás bóas]), która wskazywałaby raczej na „krowy”, większość źródeł mówi jednak o bykach / wołach (także niżej, 2,110: ταῦρος [taúros] – ‘byk / wół’). Mit o wyprawie po woły Geryona ze względu na marszrutę herosa po zachodnich obszarach ojkumene pozwalał na dołączenie do opowieści wielu lokalnych wątków, w szczególności italskich.

zob. wyżej, 1,35 (stada Heliosa). Herodot (4,8,2) lokował Erytheję za Słupami Heraklesa, w pobliżu Gadejry.