od Ajolosa/Eola wywodzili się Eolowie/Ajolowie, a Thessalia była w czasach historycznych jednym z najważniejszych obszarów zamieszkanych przez ludność eolską.

postać tożsama z Hezjodową Ajnarete (frg. 10a,31).

zob. niżej, 3,197; Eurypides (Ion 57–64), Pauzaniasz (7,1,2).

synowie i córki Ajolosa/Eola i Enarete pojawią się w dalszej części opowieści: Athamas i następcy (1,80–84), Syzyf (1,85), Deion (1,86), Perieres (1,87), Magnes (1,88), Salmoneus i potomkowie (1,89–95), Kretheus i potomkowie (1,96–147); Perimede, Pejsidike i Alkyone (1,52), Kanake (1,53–55), Kalyke i jej potomstwo (1,56–79).

paradoks polega na tym, że określenie „Grecy” było wtórne, zewnętrzne i pojawiło się stosunkowo późno. Nazwa Γραικοί ([Graikoí]; łac. Graeci, stąd polski termin „Grecy”) pochodził od małego plemienia z Thessalii, którego nazwę Rzymianie rozciągnęli na wszystkich Hellenów. Z kolei sami Grecy nazywali siebie „Hellenami” (Ἕλληνες [Héllenes]). Apollodor próbował przenieść zwyczaj językowy z czasów rzymskich w daleką przeszłość.

mit dokonuje skrótu i nie podaje, w jaki sposób synowie Deukaliona tak szybko opanowali ziemie poza Thessalią, ale rozumiemy, że istotną rolę odegrał tu potop.

mowa o obszarach na północ od Zatoki Korynckiej, ponieważ w tradycji greckiej Dorowie przed czasami historycznymi mieszkali na północy, poza Peloponezem.