Spis Treści

Epitomy
Spis Treści

Epitomy

Apd. 3.188:

[3,188] Atena zajwiła się u Hefajstosa, chcąc, by sporządził jej uzbrojenie. Porzucony przez Afrodytę [bóg] poczuł pożądanie do Ateny i zaczął ją gonić, ona zaś uciekała. Z wielkim wysiłkiem (był bowiem chromy) zbliżył się do niej i próbował ją posiąść, lecz [Atena], roztropna i [przywiązana do swego] dziewictwa, nie uległa mu, a on splamił nasieniem udo bogini. Czując obrzydzenie, starła nasienie wełną i rzuciła na ziemię. Kiedy zaś uciekła, a nasienie spadło na [3,189] Atena wychowała go w tajemnicy przed innymi bogami i chciała dać mu nieśmiertelność. Zamknąwszy go w skrzyni, powierzyła ją opiece Pandrosos, córki Kekropsa, i zabroniła skrzynię otwierać, ale siostry Pandrosos otworzyły [skrzynię] z ciekawości i ujrzały węża wijącego się wokół niemowlęcia. Jak mówią niektórzy, zostały zabite przez tego węża, a wedle innych gniew Ateny sprawił, że popadły w szaleństwo i rzuciły się z akropoli.

zob. Hyginus (Fab. 166,5), Pauzaniasz (1,18,2).

551).

zob. Ηymn homerycki (28,3).

tak jak inne boginie swoim wychowankom lub synom, np. Demeter (1,31: Demofontowi) czy Thetyda (3,171: Achillesowi).

podobnie zareagowała bogini, kiedy Diomedes wyżerał mózg Melanipposa (3,76).

opowieść i zakaz miały związek z rolą tajemnych przedmiotów (określanych jako ἄρρητα [árreta] – ‘takie, o których nie wolno mówić’, dosłownie: ‘niewypowiedziane’) w kulcie Ateny, które dziewczęta (stąd: ἀρρηφόροι [arrefóroi] – ‘arrefory’) niosły na głowach w procesji do świątyni (Pauzaniasz 1,27,3).

zob. Eurypides (Ion 20nn. 266nn.), Eratosthenes (Catast. 13), Hyginus (Fab. 166,3; Astr. 2,13), Etymologicum Magnum (s.v. Ἐρεχθεύς).

zob. wyżej, 3,180.

o małżeństwie Hefajstosa i Afrodyty, a także ich „problemach rodzinnych” zob. Homer (Od. 8,267nn.).

zob. wyżej, 3,180 (Agraulos i Herse); por. Pauzaniasz (1,18,2). W Owidiuszowych Przemianach (Met. 2,559) zrobiła to sama Pandrossos.

cała ta opowieść tłumaczy imię herosa, wywodzone albo od ἔρις ([éris] – ‘spór’), albo od ἔριον ([érion] – ‘wełna’) i χθών ([chthón] – ‘ziemia’). Widzimy, że w wersji Apollodora imię Erichthoniosa miało związek z ‘wełną’.

węże postrzegano jako stworzenia chtoniczne (3,24. 177), stąd ich związek z Erichthoniosem (zob. nieco wyżej etymologię jego imienia). W wersji Hyginusa (Fab. 166,3) dolna część jego ciała składała się ze zwojów wężowych, co z kolei upodabniało go do Kekropsa (3,177).

zob. wyżej, 3,184 (o Adonisie).

Ustawienia wyświetlania
Export
Udostępnianie