[1,19] {1,3,5} Hera zrodziła Hefajstosa, z nikim nie obcując, choć – jak twierdzi Homer [Il. 1,578] – i on był synem Zeusa. Zeus zrzucił go z nieba, ponieważ [Hefajstos chciał] pomóc spętanej więzami Herze. Zeus zwiesił ją bowiem z Olimpu za to, że zesłała Heraklesowi sztorm, gdy wypłynął na morze po zdobyciu Troi. Hefajstosa, kiedy spadł na ziemię na Lemnos i połamał obie nogi, uratowała Thetyda.
upadek boskiego kowala na Lemnos miał związek z istnieniem na wyspie wulkanu. Wedle innej wersji Hefajstos spadł do morza i dlatego właśnie uratowała go Thetyda. Opowieść, w której upadek następuje na wyspie, ale boga ratuje Thetyda, wygląda na połączenie obu tradycji. W eposie Homera (Il. 1,591–594) uratowali go Sintyjczycy, mieszkańcy Lesbos.
zob. Homer (Il. 1,572).
zob. Homer (Il. 15,14–33).
pierwszym takim przypadkiem były narodziny Uranosa, którego powiła bogini Ge (Hezjod, Theog. 126–128). W mitach napotykamy liczne alternatywne formy narodzin (bez kontaktu intymnego), czy w ogóle pojawiania się nowych istot. Przypomnijmy tu „autochtonów” (zob. niżej, przyp. 95), istoty zasiane i wyrosłe z kamieni lub zębów smoka (1,131; 3,23) oraz mrówki zamienione w ludzi (3,158).
zob. Homer (Il. 1,591–594).