w opowieściach mitycznych spotykamy wiele prób zyskania przez ludzi nieśmiertelności, w większości nieudanych. Najbardziej znany przykład to Tethyda kąpiąca swego synka Achillesa, której zabiegi przerywa obawiający się o życie swego dziecka Peleus (niżej, 3,171). W opowieści o Demofoncie próby unieśmiertelniania najczęściej przerywała matka, choć w pracach łacińskich mitografów czynił to ojciec (Hyginus, Fab. 147,4).

Hymn homerycki (2,250–291) podaje złagodzoną wersję zdarzeń: bogini wyjęła dziecko z ognia, objawiła się w swej boskiej postaci, wyjaśniła, co zmierzała uczynić, a następnie zniknęła; żywego chłopca podnoszą z ziemi siostry, kąpią i oddają piastunkom.

jest to element powszechnie akceptowanej poprawki Egiusa (zob. wstęp, s. 82), ponieważ w rękopisach pojawia się imię Praksithea (ἡ πραξιθέα [he praksithéa]), interpretowane niekiedy jako informacja o jakiejś służącej Metanejry (‹Μετανείρᾳ› τί πράξει θεά [Metaneíra tí práksei theá]). Rolę matki w odkryciu działań Demeter potwierdza także Hymn homerycki (2,212–274).