wedle Pauzaniasza (1,27,10) Tezeusz przygnał byka na ateńską akropolę i tam złożył w ofierze Atenie. Kallimach w epyllionie Hekale (Ἑκάλη) opowiada historię ubogiej staruszki, która ugościła Tezeusza w czasie polowania na byka. Opowieść w wersji hellenistycznego poety przypomina historię Molorchosa, który ugościł Heraklesa przed polowaniem na lwa nemejskiego (zob. wyżej, 2,74–75).

z jednej strony było to typowe dla obrazu podstępnej Medei, z drugiej strony jej zachowanie wyjaśniano faktem, że miała już z Ajgeusem syna, Meda (1,147).

jak znalazła się w Atenach, dokąd po zabiciu synów uciekła z Koryntu, zob. wyżej, 1,146–147.

zob. wyżej, 3,208. U Plutarcha (Thes. 12,4) Tezeusz kroił tym mieczem mięso, co dało ojcu sposobność do rozpoznania syna.

zob. Owidiusz (Met. 7,406–420). O Medei jako czarodziejce potrafiącej sporządzać lekarstwa lub trucizny zob. wyżej, 1,130. 144.

wyżej (1,147) Medea została przepędzona wraz z synem Medem, późniejszym królem barbarzyńców, który nazwał swój lud „Medami”.

w Mitografie watykańskim I 48 [s. 18,23] znajdujemy potwierdzenie roli Medei w zleceniu tego zadania Tezeuszowi, inna motywacja pojawia się w żywocie Plutarcha (Thes. 14,1); zob. także Pauzaniasz (1,27,10). O pochodzeniu byka maratońskiego zob. wyżej, przyp. 331.