imię Arete, znanej z Homerowej Odysei (Od. 142nn.), sugerowało uosobienie cnót moralnych i społecznych (ἀρετή [areté] – ‘cnota’). Wedle starszych wersji mitu (Hezjod, Theog. 997–999) ślub odbył się już po powrocie Argonautów, w Jolkos. Później jednak zaczęto szukać innych rozwiązań fabularnych i dlatego zawarcie małżeństwa mogło nastąpić: na statku (Argonautyki orfickie 1291–1346), w jaskini na wyspie Drepane (Apollonios Rodyjski, Arg. 4,982–1222), w Kolchidzie (Antymach, frg. 75), w Byzantion (Dionizjos Skytobrachion – Scholia starsze do Apolloniosa z Rodos 4,1153–1154), wreszcie w grocie na położonej na rzece Istros wyspie Peuke (Waleriusz Flakkus 8,217–467).

tj. do Korkyry (gr. Κέρκυρα / Κόρκυρα [Kérkyra / Kórkyra], łac. Corcyra), forma przyjęta w polskim piśmiennictwie), górzystej wyspy na Morzu Jońskim w pobliżu wybrzeży Epiru, Homerowej Scherii [dziś: gr. Κέρκυρα – Kérkira, wł. Corfu, pol. Korfu].

choć w Homerowej Odysei droga powrotna Odyseusza była słabo powiązana z realiami geograficznymi, w późniejszych czasach poszczególne jej etapy usiłowano utożsamić z konkretnymi lokalizacjami, i tak – Apollonios (Arg. 4,964–981) utożsamiał Thrinakię z Sycylią, a wyspę Feaków, którą konsekwentnie nazywał Drepane (‘Sierp’) – z Korkyrą (Arg. 4,988. 1221).

(‘Górach Piorunowych’; κεραυνός [keraunós] – ‘piorun’) ciągnęły się wzdłuż wybrzeży Epiru z wysuniętym ku Adriatykowi cyplem Akrokeraunii.