[1,18] Fedra [Fajdra], urodziwszy Tezeuszowi dwóch synów: Akamasa i Demofonta, zakochała się w synu Amazonki, Hippolytosie, i pragnęła, aby dzielił z nią łoże. On tymczasem, czując niechęć do wszystkich kobiet, unikał zbliżenia. Obawiając się, że oskarży ją przed swym ojcem, Fedra rozbiła drzwi, rozerwała szaty i skłamała, że Hippolytos próbował posiąść ją siłą. [1,19] Tezeusz uwierzył jej i modlił się do Posejdona, aby zesłał na Hippolytosa zgubę. Gdy więc
zob. niżej, E.1,23; 5,22; 6,16–17.
Odyseusz spotkał Fedrę/Fajdrę (jako słynną heroinę) wśród dusz zmarłych w Hadesie (Homer, Od. 11,321).
wyżej (3,12) znajduje się na liście herosów, których ożywił Asklepios.
bóg był jego rzeczywistym ojcem (3,208). Według Asklepiadesa z Tragilos (loc. cit.) i Eurypidesa (Hipp. 45–46. 887–890. 1315) Posejdon obiecał spełnić trzy życzenia Tezeusza.
Eurypidesowy Hippolytos okazał się wiernym towarzyszem Artemidy (Hipp. 15–20. 61–87) i lekceważył Afrodytę (Hipp. 10–14. 101–113).
podobne przypadki zob.: 2,30–33 (Stheneboja i Bellerofont); 3,164 (Astydameja i Peleus); E.3,24 (Filonome i Tenes) oraz wyżej, przyp. 108.
zob. Asklepiades z Tragilos (FGrHist 12 F28), Diodor Sycylijski (4,62). Eurypides poświęcił dziejom Fedry/Fajdry i Hippolytosa tragedię Hippolytos uwieńczony (Ἱππόλυτος στεφανηφόρος [Hippólytos stefanefóros]), której akcja toczy się w Trojzenie, w czasie dobrowolnego wygnania Tezeusza. O grobach Hippolytosa i Fedry/Fajdry w tym mieście zob. Pauzaniasz (2,32,1–4).