Cyklopowie podarowali… grzmot, błyskawicę i piorun… hełm… trójząb – dary Cyklopów tylko częściowo (grzmot, błyskawica i piorun) są związane z ich umiejętnościami i imionami (zob. wyżej, przyp. 1). Wszystkie wymienione atrybuty stanowią natomiast zestaw tzw. magicznych przedmiotów, których bohater potrzebuje do pokonania przeciwnika. Hełm (κυνέη [kynée] – ‘psia skóra’), czyli czapka z psiej skóry, czynił osobę, która go nosiła, niewidzialną. Oprócz Hadesa używali go Atena, Hermes i Perseusz.

Pokonali oni tytanów i strącili ich do Tartaru – poza tą opowieścią istnieje także alternatywna tradycja, znana Pindarowi (Ol. 2,70), zgodnie z którą Kronos władał później Wyspami Szczęśliwych/Szczęśliwymi. Właśnie z nią wiąże się obraz „czasów Kronosa” jako „złotego wieku”. Niejednoznaczność oceny epoki Tytanów i Kronosa (był to okres brutalnych walk o władzę czy epoka szczęśliwego pokoju?) dostrzegamy także w sferze rytualnej, ponieważ charakterystyczną cechą święta Kroniów (lub Saturnaliów) było odwrócenie ról i skrajne zachowania bądź powrót do przedwiecznego „chaosu”.

Rzucili losy o to, kto Będzie czym władać – opis podziału władzy między synów Kronosa znajdujemy w eposie Homera (Il. 15,187–193), gdzie Posejdon mówi, że bracia są sobie równi i powinni władać każdy swoją częścią świata niezależnie. Motyw rzucania losów i podziału władzy (na trzy części) pojawia się również w opowieści o powrocie Heraklidów (2,177).