W grocie [góry] Dikte – Hezjod (Theog. 477. 482. 484) mówił o miejscowości Lyktos na Krecie oraz o jaskini w górach Ajgajon.

Powierzyła go opiece Kuretów – tj. demonów górskich (miało ich być trzech, pięciu lub dziewięciu), związanych m.in. z metalurgią, pasterstwem lub pszczelarstwem. Niekiedy nazywano ich Korybantami (Hyginus, Fab. 139) lub Daktylami idajskimi, a nawet z nimi mylono.

Nimf, córek Melisseusa: Adrastei oraz Idy – imię „Melisseus” oznacza ‘Pszczelarz’ (μέλισσα [mélissa] – ‘pszczoła’). Wergiliusz (Georg. 1,149nn.) przytoczył opowieść o pszczołach karmiących noworodka; zdaniem Hyginusa (Astr. 2,13) Melisseus był królem Krety. Imię jednej z jego córek, Idy, nawiązywało do alternatywnej wersji, zgodnie z którą Zeus był wychowywany w grocie znajdującej się na zboczu kreteńskiej góry Ida (Kallimach, Hymn. 1,51).

Karmiły one dziecko mlekiem Amalthei – tj. kozy, córki Hajmoniosa (Kallimach, Hymn. 1,48–49). O dającym obfitość pożywienia „rogu Amalthei” zob. 2,148.

Uderzając włóczniami o tarcze – to zachowanie Kuretów interpretowane bywa jako taniec z bronią, co jest echem inicjacyjnych rytów młodzieży (κοῦρος [kúros] – ‘młodzieniec’). Słuszność tej koncepcji potwierdzałoby też imię jednego z Kuretów: Pyrrichos, które wiąże się z nazwą ‘tańca w pełnym uzbrojeniu’ zwanego πυρρίχη [pyrríche].